pasożytniczy — 1. «dotyczący pasożytujących zwierząt lub roślin» Organizm pasożytniczy. ∆ Rośliny pasożytnicze «rośliny cudzożywne (głównie bakterie i grzyby) czerpiące pokarm (asymilaty i wodę) z innych żywych roślin lub zwierząt» ∆ Choroby pasożytnicze… … Słownik języka polskiego
ameba — ż IV, CMs. amebabie; lm D. amebaeb zool. «Amoeba, pierwotniak z podgromady korzenionóżek, występujący w wielu gatunkach, o zmiennym kształcie uwarunkowanym wysuwaniem nibynóżek; zamieszkuje środowiska wodne lub wilgotne; liczne gatunki prowadzą… … Słownik języka polskiego
bielik — m III, DB. a, N. bielikkiem; lm M. i 1. roln. «choroba roślin z rodziny krzyżowych, wywoływana przez pasożytniczy grzyb, objawiająca się występowaniem, zwłaszcza na łodygach, białych, błyszczących pęcherzyków, z których wysypują się zarodniki;… … Słownik języka polskiego
brunatny — brunatnyni «ciemnobrązowy z odcieniem szarawym lub czerwonawym» Brunatne drzewa, liście. Brunatne upierzenie, futro. Brunatna skórka chleba. ∆ Węgiel brunatny «węgiel kopalny, młodszy od węgla kamiennego, różniący się od niego mniejszą… … Słownik języka polskiego
cenocyt — m IV, D. u, Ms. cenocytycie; lm M. y 1. biol. «wielojądrowa komórka roślinna lub zwierzęca; komórczak» 2. biol. «pierwotniak pasożytniczy wywołujący u człowieka malarię; plazmodium, zarodziec» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
dziurkowatość — ż V, DCMs. dziurkowatośćści, blm rzecz. od dziurkowaty; ∆ bot. Dziurkowatość liści «choroba drzew pestkowych wywołana przez pasożytniczy grzyb; charakteryzuje się czerwonobrunatnymi, wykruszającymi się plamami i dziurkami, oraz naroślami i… … Słownik języka polskiego
głownia — ż I, DCMs. ni; lm D. głowniani 1. «palące się lub tlące polano» Płomień głowni. 2. «zasadnicza część każdej broni białej, od rękojeści w dół, przeznaczona, zależnie od swego kształtu, do cięcia lub kłucia; klinga» 3. «rękojeść broni ręcznej,… … Słownik języka polskiego
grzybek — m III, D. grzybekbka, B.=D. a. M., N. grzybekbkiem; lm M. grzybekbki 1. zdr. od grzyb Grzybki marynowane, solone. Grzybek pasożytniczy. ◊ pot. Posłać kogoś na grzybki, pójść na grzybki «wyrzucić kogoś, usunąć z jakiegoś stanowiska; zostać… … Słownik języka polskiego
huba — ż IV, CMs. hubabie; lm D. hub bot. «Polyporus, grzyb pasożytniczy lub roztocz z rodziny żagwiowatych, występujący w wielu gatunkach, pasożytujący na drzewach (zwłaszcza liściastych) w postaci stwardniałych wieloletnich owocników; obniża… … Słownik języka polskiego
krągłousty — + zool. krągłouste «Cyclostomata, gromada zwierząt z typu strunowców obejmująca rząd minogokształtnych i śluzicokształtnych, o ciele walcowatym, wydłużonym, pokrytym nagą skórą, o okrągłym otworze gębowym w postaci przyssawki; występują zwykle w… … Słownik języka polskiego
